Kateryna Kalytko

From Wikipedia, the free encyclopedia

Kateryna Kalytko
Катерина Калитко
Kalytko in 2019
Born
Kateryna Oleksandrivna Kalytko

(1982-03-08) 8 March 1982 (age 42)
Alma mater
Occupations
  • Poet
  • writer
  • translator
Awardssee here

Kateryna Oleksandrivna Kalytko (Ukrainian: Катерина Олександрівна Калитко;[1] born 8 March 1982) is a Ukrainian poet, writer and translator who is a member of the National Writers' Union of Ukraine since 2000 and PEN Ukraine.[2][3] Her poetry is distinguished by intricate imagery, which frequently captures the associativeness of the poet and the tragedy of existence.[4][5]

Early life and education[edit]

Born on 8 March 1982,[6] in the Ukrainian city of Vinnytsia.[4] Kalytko attended the National University of Kyiv-Mohyla Academy to study political science and media from 1999 to 2005. Apart from Vinnytsia, Kalytko also resides in Sarajevo,[7] where she studies and translates Bosnia and Herzegovina's contemporary literature, namely pieces by Emir Kusturica, Milet Prodanovich, Mykhailo Pantych, Uglesh Šaytinats, and others.[5][2]

Career[edit]

Kalytko co-wrote the short prose book М.істерія with the Kyiv publishing company "Fact" in 2007. The book Land of the Lost, or Little Scary Tales, which was released by Old Lion Publishing House, won the 2017 BBC Book of the Year Award.[8][9] The collection won the 2019 LitAccent of the Year award under the Poetry category.[10] He received an invitation to compose a piece for the Radio Dictator of National Unity in 2023.[11] That same year, the Shevchenko National Prize was awarded to Kalytko, for the poetry collection Орден мовчальниць won her an award.[12]

English, German, Polish, Armenian, Lithuanian, Slovenian, Serbian, Bulgarian, Italian, and Hebrew translations are among her works.[13] She received the Metaphora translation award as well as the magazine prize known as the Кур’єр Кривбасу for her translations.[14]

Works[edit]

Kalytko in 2017

Poetry[1][2][edit]

  • Посібник зі створення світу (1999)
  • Сьогоднішнє завтрашнє (2001)
  • Портретування асфальту (2004)
  • Діалоги з Одіссєем (2005)
  • Сезон штормів (2013)
  • Катівня. Виноградник. Дім (2014)
  • Бунар (2018)
  • Ніхто нас тут не знає, і ми – нікого (2019)
  • Орден мовчальниць (2021)[3]

Translation[2][edit]

  • Туфлі до вручення Оскара (Melina Kamerić, 2013)
  • Історії про людей і тварин (Miljenko Jergović, 2013)
  • Срда співає в сутінках, на Трійцю (Miljenko Jergović, 2014)
  • Смерть – неперевірена чутка (Emir Kusturica, 2014)
  • Сагіб (Nenad Velychkovych, 2014)
  • Аркадія (Mileta Prodanovich, 2015)
  • Прогулянка хмарами (Mykhailo Pantych, 2015)
  • Дуже скромні дари (Uglješa Šajtinac, 2016)
  • Сараєво для початківців (Ozren Kebo, 2017)
  • Дервіш і смерть (Meša Selimović, 2017)
  • Іншалла, Мадонно, іншалла (Miljenko Jergović, 2018)

Influences[edit]

Spanish poet and scholar Federico García Lorca, a proponent of pantheism and a master of connections and intuitive sense of the universe, is one of her favorite writers.[5]

Political positions[edit]

Kalytko claimed in an interview that she always knew a Russian-Ukrainian conflict was inevitable—it was only delayed—and that it would come eventually. because until we ultimately leave Russia's sphere of control, our independence is a puppet state. We have only had five years of actual independence up to this point. She was quite critical of Ukrainian society before the Revolution of Dignity, saying things like "everyone here is infantile, idealess, and when the war begins, everyone will run away somewhere." She felt terrible guilt over this.[15]

Personal life[edit]

Kalytko's mother suffered a great deal when giving birth to her as a result of the callous disregard for her needs displayed by physicians and midwives who, on March 8, insulted her sentiments and refused to listen to her pleas. Instead, they hurriedly sat down to celebrate International Women's Day. As an adult, she detests March 8 in its current form, her birthday, and the lack of female camaraderie and respect that older women show for younger ones. Additionally, when she was five years old, she quietly informed her grandma that she had no intention of getting married and that guys just caused her trouble since they were bothersome.[6]

Awards and recognitions[edit]

Kalytko has received awards and recognitions such as:[4][14]

Notes[edit]

References[edit]

  1. ^ a b "Катерина Калитко : Критика, біографія, книжки, твори, фото : проза, поезія, переклади". avtura.com.ua (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  2. ^ a b c d "Калитко Катерина". PEN Ukraine (in Ukrainian). 16 August 2021. Retrieved 15 March 2024.
  3. ^ a b "Поетесі Катерині Калитко з Вінниці присудили Національну премію імені Тараса Шевченка - 20 хвилин". vn.20minut.ua (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  4. ^ a b c Подолинний, А. М. Калитко Катерина Олександрівна (in Ukrainian). Vol. 12. Інститут енциклопедичних досліджень НАН України. ISBN 978-966-02-2074-4.
  5. ^ a b c "Калитко Катерина Олександрівна | Комітет з Національної премії України імені Тараса Шевченка". knpu.gov.ua. Retrieved 15 March 2024.
  6. ^ a b "Не подарунок, або Про брак жіночої солідарності". Українська правда. Життя (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  7. ^ "Катерина Калитко - Поезії - Захід-Схід. Літературно-мистецький портал". www.zahid-shid.net (in Ukrainian). 7 April 2014. Retrieved 15 March 2024.
  8. ^ "«Земля загублених» Катерини Калитко – переможець премії «Книга року ВВС-2017»". starylev.com.ua (in Ukrainian). 30 December 2017. Retrieved 15 March 2024.
  9. ^ "Земля Загублених, або Маленькі страшні казки | Видавництво Старого Лева". starylev.com.ua (in Ukrainian). 19 April 2017. Retrieved 15 March 2024.
  10. ^ ""ЛітАкцент року" оголосив переможців". chytomo.com (in Ukrainian). 16 January 2021. Retrieved 15 March 2024.
  11. ^ Горлач, Поліна (26 October 2023). ""Ми в такий спосіб намагаємося триматися разом": Катерина Калитко розповіла про те, як писала радіодиктант". suspilne.media (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  12. ^ Анна, Гаращук (2023). "Вінничанка здобула найвищу літературну нагороду України". vinnitsa.info (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  13. ^ a b "Kateryna Kalytko / Ukraine | Internationale Literarische Korporation MERIDIAN CZERNOWITZ" (in German). Retrieved 15 March 2024.
  14. ^ a b "Калитко Катерина Олександрівна: Біографія на УкрЛібі". www.ukrlib.com.ua. Retrieved 15 March 2024.
  15. ^ "Катерина Калитко: "Я саме після подій Революції гідності зрозуміла, що ніколи не зможу поїхати з України" - портал новин LB.ua". lb.ua (in Ukrainian). 8 March 2021. Retrieved 15 March 2024.
  16. ^ "Оголошено лауреатів Шевченківської премії". Українська правда (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  17. ^ "Калитко, Катерина Олександрівна". ВУЕ (in Ukrainian). Retrieved 15 March 2024.
  18. ^ "У Львові вдруге вручили премію Міста літератури ЮНЕСКО". city-adm.lviv.ua (in Ukrainian). 4 November 2019. Retrieved 15 March 2024.
  19. ^ "Катерина Калитко — лауреатка премії Конрада 2017 – ЛітАкцент – світ сучасної літератури". litakcent.com (in Ukrainian). 21 February 2022. Retrieved 15 March 2024.
  20. ^ "The 2016 Crystal Vilenica Award Winner is Kateryna Kalytko – Vilenica". vilenica.si (in Ukrainian). 8 January 2018. Retrieved 15 March 2024.
  21. ^ "The CEI Fellowship Winner for 2015 – Vilenica". vilenica.si (in Ukrainian). 8 January 2018. Retrieved 15 March 2024.
  22. ^ "Вересень | 2014 | Metaphora". www.metaphora.in.ua (in Ukrainian). 8 January 2018. Retrieved 15 March 2024.